หลักการใช้ be, do, have ในรูปแบบปฏิเสธ
1) ใช้ not ในรูปแบบประโยคปฏิเสธแบบเต็ม
2) ในการสร้างประโยคคำถามที่เป็นปัจจุบันหรืออดีต จะต้องวางคำกริยาไว้หน้า
ประธาณ เช่น am I? Isn't he? was I? weren't we? do I? don't you? did I? didn't I?
have I? hadn't they? ect.
3) ประโยคคำถามปฏิเสธที่ใช้รูปการปฏิเสธแบบเต็มจะมีลักษณะเป็นทางการมากกว่า
แบบย่อ เช่น Has he not? Do you not?
4) รูปแบบประโยคคำถามแบบสั้นของ I am คือ aren't
เช่น aren't I?
5)เมื่อ do หรือ have เป็นกริยาหลักในประโยคคำถามหรือปฏิเสธ จะมีลักษณะการใช้
ดังนี้ do/does/doesn't และ did/didn't เช่น
- How did you do it?
- I didn't see him for a long time.
- Do you have any thing to do this afternoon?
- She doesn't want to go with us.
6) รูปย่อ 've, 's และ 'd ของ have มักไม่นำมาใช้เมื่อ have เป็นกริยาหลัก
เช่น - I have a meeting this morning.
( ไม่ใช่' I 've a meeting this morning.')
7)รูปย่อของ be ('s และ 're) สามารถนำไปใช้กับประธาณตัวอื่นได้
เช่น - Ben's sick.
- You're incredible.
8) กริยาที่แสดงเวลาในรูปแบบอื่น ของ be, do และ have ก็มีลักษณะการใช้เช่นเดียว
กันกับกริยาอื่นๆที่ได้กล่าวมาแล้ว เช่น will be, would be, has been, will do,
would do, has done, will have, would have, have had เป็นต้น
