จากนิตยสารเนชั่นสุดสัปดาห์
Red Hobby ถึง Viva Victorian 2005
ก่อนจะถึงงานแสดงแฟชั่นในคอลเลคชั่น VIVA VICTORIAN 2005 พระเจ้าหลานเธอ พระองค์เจ้าสิริวัณณวรีนารีรัตน์ ทรงเปิดตัวในฐานะแฟชั่นดีไซเนอร์เป็นครั้งแรก ด้วยผลงานการออกแบบเสื้อผ้า 13 ชุด ซึ่งถูกเนรมิตเป็นเซตแฟชั่นโชว์ก่อนการเปิดนิทรรศการผลงานศิลปกรรมฝีพระหัตถ์ส่วนพระองค์ 'Red Hobby' ณ อาคารศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เมื่อวันอาทิตย์ที่ 29 กุมภาพันธ์ 2547
หลังจากงานแสดงแฟชั่นครั้งนั้น นิตยสารแพรว ได้รับพระกรุณาจากท่านหญิงให้อัญเชิญผลงานเสื้อผ้าทั้งหมด โดยใช้นางแบบชุดเดียวกับวันงานมาสวมใส่อีกครั้ง เพื่อถ่ายแฟชั่นปกให้กับนิตยสารแพรว ฉบับที่ 594 เดือนพฤษภาคม 2547
เมื่อเสร็จจากการถ่ายทำแฟชั่น พระองค์หญิงทรงมีพระปฏิสันถารถึงการรังสรรค์ผลงานคอลเลคชั่นแรกกับทีมงานนิตยสารแพรวว่า
"เริ่มจากงานดรอว์อิ้งเล่นๆ ก่อน แล้วเอามารวมกับสไตล์การแต่งตัวของตัวเอง ไอเดียคือพยายามรวบรวมสไตล์ของตัวเองทั้งหมดว่าชอบอะไรบ้าง อย่างเสื้อผ้า เป็นคนชอบใส่ยีนส์แบบเซอร์ๆ ไม่ต้องคิดอะไรมากมาย แล้วก็ชอบเสื้อผ้าสไตล์เซ็กซี่นิดๆ กับแบบเรียบๆ เท่ๆ แต่เพราะท่านหญิงดรอว์อิ้งบางอย่างไม่ค่อยเก่ง จึงต้องให้พี่ๆ ที่ร้าน TUBE ช่วยบ้าง ท่านหญิงติดตามผลงานทางแฟชั่นตลอด ทั้งแฟชั่นโชว์ช่องเคเบิล ทั้งเปิดอินเทอร์เน็ต เพื่อดูว่าอะไรอิน อะไรเอ๊าท์
"แต่สำหรับแบบเสื้อเซตนี้ ด้วยคอนเซปต์งานที่ตั้งใจให้เป็น Red Hobby เลยต้องเอาสีโทนแรงๆ สดๆ อย่างสีแดงขึ้นมา ส่วน Hobby ก็บอกโดยตัวอยู่แล้วว่าเป็นงานอดิรก เพราะฉะนั้นจึงไม่ได้คิดจะทำจริงๆ จังๆ ในภายภาคหน้าแต่ประการใด"
กองบรรณาธิการ ทรงถามว่า ไม่โปรดจะเป็นดีไซเนอร์หรือ
"ไม่อยากฟิกซ์ตัวเองอย่างนั้น ที่ทำเพราะนึกสนุก ไม่ได้คิดจะยึดเป็นอาชีพ เพราะตั้งใจจะทำอาชีพอื่นมากกว่า แต่ไม่ว่าจะอาชีพใดก็ควรต้องมีอะไรเบรกตัวเองไว้นิดหนึ่ง ไม่อย่างนั้นจะเครียดเกินไป แหม...เคยเห็นใช่ไหม บางคนเป็นหมอ แต่ก็ยังวาดรูปเก่งด้วย นั่นคือวิธีการผ่อนคลายอย่างหนึ่ง"
ต่อจากนั้น พระองค์หญิงทรงเล่าเรื่องสนุกๆ ในการออกแบบให้ทีมงานฟัง
"บรรยากาศเป็นแบบหลายหัวมุงกัน เพราะหนึ่ง ต้องหาคอนเซปต์ให้ได้ก่อนว่าจะออกมาเป็นอย่างไร สอง ต้องเอางานวาดภาพที่ทำไว้มาดัดแปลงใส่เข้าไปในเสื้อผ้า ตอนแรกยอมรับเลยว่าไม่แน่ใจว่าจะใส่เข้าไปได้ไหม คิดตลอดเลยว่าอย่างนี้ไม่ดีมั้ง คือมีเรื่องจุกจิกในการทำเยอะ เพราะฉะนั้นกับผลงานที่ได้ออกมาต้องถือว่าเพอร์เฟคท์เมื่อเทียบกับปัญหาต่างๆ ที่เกิดขึ้น
"อย่างชุดของเข็ม-รุจิรา ท่านหญิงออกแบบให้มีกระพรวนทองเล็กๆ ห้อยอยู่ตามชายกระโปรง แต่ช่างลืมซื้อกระพรวนมา อ้าว...เธอลืมของฉันได้ไง รีบไปซื้อมาเลย จริงๆ กะลุยสำเพ็งเองเลยนะ แต่ช่วงนั้นพอดีไข้หวัดนกระบาด
"ที่น่าขำคือ ท่านหญิงจะเป็นคนที่ไอเดียบรรเจิดมากๆ ตอนสระผม คือความคิดจะโลดแล่น แรงบันดาลใจจะออกมาต้องเป็นแบบนี้ ต้องเป็นแบบนั้น เพราะฉะนั้นเวลาท่านหญิงอาบน้ำเสร็จก็จะออกมาโทรศัพท์หาครูต้อง (ศรินดา ซาลวาลา อาจารย์พิเศษผู้ถวายการสอนศิลปะที่คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาฯ) หาคุณพิสิฐ (พิสิฐ จงนรังสิน ดีไซเนอร์ร้าน TUBE) ประชุมคอนเฟอเรนซ์ทางโทรศัพท์ 3 สายเพื่อบอกเล่าไอเดียวันนี้อย่างนี้ วันนี้อย่างนี้ จนเขาบอก...เวลาทำแฟชั่นโชว์ท่านหญิงอย่าสระผมนะเพคะ
"ตอนนี้มีงานอดิเรกอันใหม่คือเพนท์กางเกง ก็โทรคอนเฟอเรนซ์ 3 สายอีก ถาม...ครูขา กางเกงทำอะไรได้บ้าง สีไหนที่ซักไม่ออก ใครตอบได้ก็ตอบท่านหญิงมา
"ท่านหญิงคิดว่าการได้เรียนศิลปะอย่างเป็นเรื่องเป็นราวทำให้งานที่ออกมาก็พลอยเป็นเรื่องเป็นราวมากขึ้นด้วย งานมีดีเทลมากขึ้น พัฒนาการวาดรูปดีขึ้นกว่าแต่ก่อน แต่ก่อนยังไม่รู้เรื่อง ยังไม่มีดีเทล ไม่มีความคิด ไม่มีอะไรเลย แต่ตอนนี้มีแรงบันดาลใจเยอะแยะ คือแต่ก่อนอาจจะมีเป็นความฝัน แต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่ฝันแล้ว"
ขอขอบคุณ : กองบรรณาธิการนิตยสารแพรว ที่เอื้อเฟื้อภาพและข้อมูลบางส่วน
