ยุคเงินสยบสื่อ

บทความโดย โสภณ องค์การณ์

ยุคเงินสยบสื่อ
อื้อฮือ! คนมีเงินหนาจะคิดทำอะไรก็ง่ายดังพลิกฝ่ามือ เช่นเดียวกันกับ 'อากู๋' เสี่ยไพบูลย์ ดำรงชัยธรรม เจ้าพ่อค่ายบันเทิงแกรมมี่ ผู้มั่งคั่งร่ำรวย แถมมีเพื่อนเป็นอภิมหาเศรษฐีนักการเมืองผู้ทรงอิทธิพลคับประเทศ
ฮุบหนังสือพิมพ์ค่ายใหญ่ ทั้งไทยและเทศ 2 กลุ่มด้วยกัน เอาเงิน 2.6 พันล้านมากว้านซื้อหุ้นในลักษณะไม่เป็นมิตร หรือที่ฝรั่งเรียกว่า hostile takeover เพื่อเป็นเจ้าของเครือมติชน และบางกอกโพสต์

พรรคพวกร่วมอาชีพด้วยกันนั่นแหละ! ยิ่งตอนนี้เหมือนมีชะตากรรมร่วมกันเพราะเครือเนชั่น เจ้าของเนชั่นสุดสัปดาห์ ก็มีคนตระกูลจึงรุ่งเรืองกิจซื้อหุ้นไปหลายเปอร์เซ็นต์

มากน้อยเท่าไรนั้น พนักงานเนชั่นยังไม่รู้ชัด นอกจากเจ้าของเงิน เพราะซื้อหุ้นในนามใครก็ได้ ซุกไว้ในชื่อใครก็ย่อมได้ มีตัวอย่างทำกันให้เห็นแล้วนี่

เพียงแต่ว่าคนตระกูลจึงรุ่งเรืองกิจไม่ได้ทำอะไรโฉ่งฉ่างหรือวางมาดกร่าง แบบคนที่นึกว่าตัวเองมีเงิน มีเพื่อนทรงอำนาจ ถือหางไว้ ใส่ปลอกคอให้ดูเกรงขาม จึงไม่กลัวหน้าไหนทั้งสิ้น

สัจธรรมนั้นมีอยู่ว่า ไม่มีใครยิ่งใหญ่ค้ำฟ้า ต่อให้มีอำนาจมากแค่ไหนก็ตามเถอะ หากวันถูกเช็คบิลมาถึง จะมาร้องโอดโอยไม่ได้ ทีใครทีมัน

ฉะนั้น พรรคพวกในบางกอกโพสต์และเครือมติชน คงจะรู้สึกเช่นเดียวกันกับพวกที่เนชั่นว่าเป็นอย่างไร เมื่อรู้ว่ามีคนแปลกหน้าเข้ามาถือหุ้นเป็นเจ้าของด้วยเจตนาไม่เป็นมิตร

'เสี่ยช้าง' ขรรค์ชัย บุนปาน สายเลือดมนุษย์โบราณจากสุพรรณฯ เป็นนักต่อสู้กับกลุ่มเผด็จการ สมุนทรราชมาตั้งแต่ยุค 'กูเป็นนิสิตนักศึกษา'

เคยคบหากับผู้มีอำนาจหลายยุค สวมเครื่องแบบทุกสี มีคนครั่นคร้ามกันทั้งเมือง มาบัดนี้มีอาตี๋ อากู๋ เศรษฐีรุ่นใหม่จากซากความย่อยยับของวัฒนธรรมและภาษาไทย กำเงินเป็นฟ่อนมาตั้งโต๊ะนั่งกว้านซื้อหุ้นมติชน

ทำกันให้เห็นซึ่งๆ หน้า เอาแบบชนิดเดินทางลัด เหมือนการดูดทางการเมือง! ไม่ต้องตั้งโรงพิมพ์ ฟอร์มทีม หรือมีระบบจัดการให้เสียเวลา

ในใจผยองของพวกอาตี๋ อากู๋ นั้น คงคิดดูรอบคอบ มั่นใจสุดๆ แล้วว่าจะมีอะไรยิ่งใหญ่กว่าเงินและอำนาจ! ยิ่งมีความเชื่อว่า 'ท่านอยู่อีกนานแน่ๆ' ก็ยิ่งต้องทำอะไรเสริมบารมีให้ยืนยาว

ความรู้สึกขมขื่นปนช็อก คงเกิดแบบเดียวกับพรรคพวกในบางกอกโพสต์ หลังจากประสบภาวะร้าวฉานเคราะห์ซ้ำกรรมซัดมานานหลายสัปดาห์

คำถามมีอยู่ว่า จะทำอย่างไร?

ก็ต้องพิสูจน์ให้นายทุนบริวารนักการเมืองให้เห็นว่า 'เงินซื้อความทระนงและจิตวิญญาณของความเป็นคนทำสื่อมืออาชีพไม่ได้'

แม้ว่าจะเห็นพวกเดียวกันขายตัว ยอมรับใช้นักการเมืองทรงอำนาจไปไม่น้อยก็ตาม หลังจากทนความเย้ายวนของเงินก้อนโตไม่ได้!

เปลี่ยนสภาพจากหมาเฝ้าบ้าน กลายเป็นหมาคณะละครสัตว์ สั่งให้ทำอะไรก็ได้ นอกเหนือจากการเลียแข้งเลียขาแลกกับอาหารและเศษเงิน

ช่วงนี้เป็นการทดสอบสำคัญอย่างยิ่ง ว่าใครจะทนแรงกดดันของกระแสเงินตราไม่ได้ เป็นเรื่องของความเป็นความตายของวงการสื่อสิ่งพิมพ์ และอนาคตของประเทศชาติด้วยซ้ำ

หากไม่มีสื่อรายงานพฤติกรรมเลวร้ายของเหล่าทุรชน กังฉินกินเมืองซ่องสุมอำนาจเพื่อยึดครองแผ่นดินสืบสานวงศ์วานว่านเครือให้อยู่ยาวนานแล้ว ลูกหลานจะต้องทนทุกข์อีกหลายปี

มีสื่อรายงานการโกงกินแบบด้านๆ เนียนๆ หรือหักดิบ ก็ยังไม่รู้สึก ถือว่ามีอำนาจล้นฟ้า แถมยังเอาสมบัติของแผ่นดินไปขายอีกด้วย

ทุกวันนี้มีทีวี วิทยุ ก็เหมือนมีเพื่อให้โลกรู้ว่าประเทศไทยก็มีทีวี วิทยุ แต่ไร้รายการข่าวสาร วิพากษ์วิจารณ์เศรษฐกิจการเมืองและสังคมโดยเสรี หลังจากโดนไล่บี้ของสมุนหัวขาวหัวหงอกของนักธุรกิจการเมืองทรงอำนาจ

นี่เป็นวิกฤติสื่อรอบใหม่ 'เสี่ยช้าง' เฮียขรรค์ชัย จะทำอย่างไรเพื่อฝากชื่อไว้ให้ลูกน้องและรุ่นน้องได้เห็นว่าเงินซื้อไม่ได้ทุกอย่าง รวมทั้งศักดิ์ศรี เกียรติยศ และจิตวิญญาณอันทระนงของคนทำสื่อมืออาชีพ

ประชาชนไม่ออกมาโวยวาย นอกเหนือจากองค์กรต่างๆ คงเป็นเพราะนิสัยไม่รักการอ่านของคนบ้านเรา เห็นสื่อสิ่งพิมพ์ไม่ใช่สิ่งจำเป็น นึกว่าฟังข่าวจากวิทยุ ทีวี ก็คงพอแล้ว

แต่ละคนก็คงนึกเช่นกันว่าปัญหาการดำรงชีพของตัวเองก็เต็มกลืน เรื่องอะไรจะไปเสียเวลา ใช้กำลังสมองห่วงเรื่องของคนอื่น

ถึงเวลาคนทำสื่อต้องพึ่งพาตนเอง หากต่อสู้หรือช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ก็อย่ามีหน้าไปอาสาต่อสู้เรียกร้องเพื่อความเป็นธรรมให้คนอื่นเลย เมื่อตัวเองก็ไปไม่รอด พ่ายแพ้กระแสอำนาจเงินเช่นกัน

สิ่งแรกที่ 'เสี่ยช้าง' น่าจะทำโดยรีบด่วนก็คือ กำจัดหนอนบ่อนไส้ เนื้อร้ายภายใน หอกข้างแคร่ หรือขบวนการเชลียร์ทรราช ไปให้พ้นเสียก่อน

จากนั้นถ้าจะรวมตัว รวมหัวกันต้านอำนาจทุนของขบวนการกังฉิน ก็ขอให้บอกด้วยก็แล้วกัน ไม่เคยหนีอยู่แล้วนิ! อิอิอิ!!!