แรงจูงใจในการจัด 'ชมโน-โชว์นม' (ธรรมาภิวัฒน์ / ว.วชิรเมธี)
ปุจฉา
ดูข่าวบริษัทเครื่องสำอางที่มีดาราคนหนึ่งเป็นผู้ถือหุ้น มาสาธิตวิธีการขายสินค้าด้วยการโชว์ 'ตบถัน' แล้ว ทำให้อดคิดไม่ได้ว่า การทำธุรกิจของคนเราเดี๋ยวนี้ เขาไม่คำนึงถึงความถูกต้อง ศีลธรรม หรือผลกระทบทางสังคมหรืออย่างไร อยากได้เงินจากลูกค้ากันถึงขนาดยอมเปลือยอกกันอย่างโจ๋งครึ่มกลางเมืองอย่างนั้นเชียวหรือ สงสารก็แต่คุณมีสุข แจ้งมีสุข ที่ไปร่วมงานแล้วพลอยให้พลาดรางวัลสตรีดีเด่นไปด้วย
ท่าน ว. คิดอย่างไรคะกับการทำโฆษณาเกินจริง โดยไม่คำนึงถึงผลกระทบต่อคนรอบข้าง ต่อศักดิ์ศรีของผู้หญิง ต่อศีลธรรม และต่อสังคมไทย
แม่น้องพลอย
วิสัชนา
เรื่องผลกระทบ เรื่องศักดิ์ศรีของลูกผู้หญิง เรื่องศีลธรรม มีคนวิจารณ์กันมากแล้ว จะแสดงความเห็นอีกก็จะซ้ำกับคนอื่น ผู้เขียนสนใจ 'แรงจูงใจ' ที่ทำให้มีการ ชมโน กลางกรุงมากกว่าปรากฏการณ์ที่ตกเป็นข่าว
อะไรคือแรงจูงใจให้มีการกระทำที่ถือกันว่า อุกอาจทางศีลธรรม บางทีคำตอบอาจอยู่ในนิทานปรัชญาจีนต่อไปนี้
ชายหนุ่มรุ่นกระทงคนหนึ่ง เพิ่งแต่งงานใหม่ ช่วงที่ยังข้าวใหม่ปลามันภรรยาว่าอะไรก็เออออห่อหมกตามไปหมด ชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้ ชี้น้ำน้ำไหล ชี้ไฟไฟสว่าง ไปฮันนีมูนกันภรรยาแทบไม่ต้องเอามือไปด้วยก็ได้ เพราะคุณพี่เธอยินดีบริการทุกอย่าง
วันหนึ่งภรรยาเกิดอยากได้เครื่องประดับที่ทำด้วยทองขึ้นมา เพราะเบื่อเครื่องเพชรเต็มประดา จึงป้องปากกระซิบบอกความต้องการของตนที่หูของสามีสุดที่รัก ฝ่ายสามีอยู่ในช่วงหลงเสน่ห์ภรรยาสาว ก็รับปากว่าอย่างไรเสียวันสองวันนี้ คนดีของพี่ต้องมีทองประดับพราวไปทั้งตัวแน่
เจ้าหนุ่มนั่งคิดนอนคิดหาวิธีที่จะได้เครื่องประดับจำพวกทองมาสนองความประสงค์ของภรรยาสาวอยู่หลายวัน แล้วอยู่มาวันหนึ่งเขาก็เกิดปิ๊งไอเดียขึ้นมา จึงเดินทื่อๆ เข้าไปในใจกลางเมือง พลางตรงรี่ไปที่ร้านขายทอง ทั้งๆ ที่ในร้านขายทองแห่งนั้นพลุกพล่านไปด้วยลูกค้านับสิบคน มีตำรวจคอยยืนอารักขาอีกสองนาย เจ้าของร้านทองเองก็อยู่กันครบทั้งสามีภรรยา แต่ทุกคนที่อยู่ในร้านทองแห่งนั้น ดูเหมือนไม่มีตัวตนในสายตาของเจ้าหนุ่มผู้อยากได้ทองคำขึ้นสมองคนนั้นเลย
เขาเดินทื่อๆ เข้าไปในร้านเหมือนคนใจลอย ค่อยๆ ฝ่าฝูงชนที่กำลังเลือกทองกันอยู่ พอได้โอกาสก็หยิบเอาเครื่องประดับทองคำติดมือมากำใหญ่ แล้วเดินออกมาจากร้านเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น คนในร้านนับสิบมองเขาเป็นตาเดียว ทุกคนงงกับสิ่งที่เขาทำลงไปอย่างชนิดไม่เกรงหน้าอินทร์หน้าพรหม ตำรวจเองก็ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะไม่เคยเห็นคนร้ายที่ไหนทำการอุกอาจขนาดนี้มาก่อน พอทุกคนได้สติก็วิ่งกรูตามเจ้าหัวขโมยออกมา เจ้าของร้านและตำรวจช่วยกันจับหัวขโมยได้โดยละม่อม จากนั้นจึงมัดมือไพล่หลังอย่างแน่นหนา ลากถูลู่ถูกังไปหาผู้พิพากษาประจำเมือง
"เธอรู้ไหมว่าทำอะไรลงไป"
"เพิ่งรู้ตัวก็ต่อเมื่อมาอยู่ในศาลนี่แหละครับ"
"ตอนที่เดินเข้าไปในร้านทอง เธอเห็นเจ้าของร้าน หรือเห็นตำรวจอีกสองนายไหม"
"ไม่เห็นใครเลยครับท่าน"
"สองตาเธอยังปกติดีใช่ไหม"
"ครับท่าน"
"ถ้าเช่นนั้น ทำไมจึงมองไม่เห็นตำรวจ มองไม่เห็นเจ้าของร้าน มองไม่เห็นคนในร้านนับสิบ"
"ผมมองไม่เห็นใครในร้านเลยครับท่าน นอกจาก 'ทอง'..."
