เชื่อแล้ว...ฉุกเฉินจริงๆ!

บทความโดย โสภณ องค์การณ์

เชื่อแล้ว...ฉุกเฉินจริงๆ!
ใครจะนึกว่าจากพื้นฐานของความเชื่อมั่นเกินร้อย มี 367 เสียงในสภา พร้อมรับคำสั่งซ้ายหัน ขวาหัน ปิดปาก เปิดปากได้ตามใจนึก จะต้องมาเผชิญกับภาวะฉุกเฉิน ถูกภาวะวิกฤติรุกไล่ประชิดจนแทบตั้งตัวไม่ติด

นับเป็นความฉุกเฉินส่วนตัวโดยแท้! ถ้าไม่เร่งประกาศภาวะฉุกเฉินกอบกู้สถานการณ์โดยฉับไว โอกาสที่จะยืนหลังพิงฝา ต้านปัญหาดาหน้ามาจากทุกสารทิศ ก็อาจพลาดแบบจอดไม่ต้องแจวก็ได้

ที่ตกอยู่ในสภาวะฉุกเฉิน ก็เพราะการหมดท่าแทบสิ้นลายในการแก้ไขปัญหาวิกฤติใน 3 จังหวัดภาคใต้ ไม่นับความยุ่งยากต่างๆ จนทำให้อยู่ในสภาพ 'ขาลง' บูรณาการดังเช่นปัจจุบัน

ความสามารถในการจัดการวิกฤติปัญหาถือว่าเป็นตัววัดชัดๆ ว่าใครเจ๋งจริง หรือใครกำมะลอ หรือมีแต่เพียงลูกล่อ ราคาคุยผสมโม้ เอาตัวรอดไปวันๆ

ถ้าให้เจาะจงคือการเลือกคนให้เหมาะกับงาน ไม่ใช่เพราะต้องการตอบแทนบุญคุณหรือมีความสัมพันธ์เครือข่ายญาติเพื่อนพ้องน้องพี่ เป็นเขย สะใภ้ ตามแบบสังคมด้อยพัฒนา เห็นแก่หน้ามากกว่าความสำคัญของภารกิจ

ก่อนภาวะฉุกเฉินผู้บริหารบ้านเมือง ก็ได้ลองผิด ลองถูก โยกย้าย แต่งตั้งรัฐมนตรีกลาโหมหลายคน เปลี่ยนตัวแม่ทัพภาค 4 ผู้บัญชาการตำรวจภาค 9 รวมทั้งรองนายกฯ ดูแลพื้นที่ก็หลายคน ชาวบ้านจัดอันดับไม่ถูก

แต่ละครั้ง มีเหตุผลร้อยแปด ดีอย่างนั้น เก่งอย่างนี้ เหมาะสมอย่างโน้น เมื่อล้มเหลว เอาคนใหม่มาแทน ก็มีเหตุผลประหลาดๆ มาบอกชาวบ้าน

แล้วเป็นไง ทุกอย่างกลับเลวร้ายลง พร้อมกับยอดคนบาดเจ็บและเสียชีวิตสูงขึ้นเรื่อยๆ ผู้รับผิดชอบก็พาลโทษนั่น โทษนี่ ดินฟ้าอากาศไปตามเรื่อง แต่ไม่ยอมโทษความล้มเหลวเพราะไร้ความสามารถของตนเอง

นับว่าไม่ธรรมดา ที่ทำให้โจรกระจอกสร้างศักยภาพ จนกลายเป็นภาวะฉุกเฉินไปได้ ยิ่งดูภาพประกอบด้วยแล้ว ก็ทำให้เห็นความขึงขัง สะท้อนให้เห็นความฉุกเฉิน คับขันได้เป็นอย่างดี

ท่านผู้นำต้องซ่อนแววตาหลังแว่นตาสีดำเข้ม แวดล้อมด้วยหน่วยรักษาความปลอดภัย ส่วนคนทำหน้าถมึงทึง เดินติดสอยห้อยตามหลังมาติดๆ คือเณรแอ เอ๊ย! เสี่ยเนวิน สมุนคู่ใจ เจ้าของฉายา 'เรียกง่าย ใช้คล่อง'

แสดงว่าฉุกเฉิน คับขัน เกือบเข้าตาจนเต็มแก่! จะคุ้มกันหรือไม่กับการได้อำนาจคับประเทศ เทียบกับเสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังเซ็งแซ่ พร้อมกับการสูญเสียความเชื่อมั่นและศรัทธาของชาวบ้าน

จากนี้ไป เราจะตกอยู่ในสายตาสังคมโลกใกล้ชิดกว่าเดิม ยิ่งมีคน 'หาย' ไปแบบไร้ร่องรอย เราก็จะเหมือนอาร์เจนตินา เมื่อชาวบ้านหายไปเป็นพันๆ หมื่นๆ คน เพราะผู้นำเผด็จการทำสงครามกับศัตรูที่มองไม่เห็นตัวชัดเจน

พ.ร.ก. ฉุกเฉินเป็นไพ่ใบสุดท้าย หากผู้นำไม่สามารถจัดการวิกฤติใน 3 จังหวัดภาคใต้ให้เห็นผลภายใน 3 เดือนแรกแล้วจะทำอย่างไร?

ถ้าการก่อการร้ายเพิ่มความรุนแรง ความถี่ มียอดความเสียหาย คนบาดเจ็บล้มตาย ผู้บริหารบ้านเมืองจะมีมาตรการอะไรต่อจากภาวะฉุกเฉิน?

เชื่อเถอะ ว่าสถานการณ์ต้องเป็นไปตามแบบนั้น เพราะการทำสงครามกับคนไม่กลัวตาย จะไม่มีวิธีใดเอาชนะได้ ต่อให้บังคับขู่ ซ้อม หรือฆ่า ก็ไร้ผล

ที่ตายก็ตายไป ที่ยังอยู่ก็หาพวกมาสู้ต่อไป! แม้แต่พวกบอมบ์รถไฟใต้ดินในอังกฤษ เป็นเด็กหนุ่มปราศจากความเจ็บแค้นแท้ๆ ก็ยังพลีชีพ ทำเอาคนอังกฤษตายไปหลายสิบ เสียขวัญอีกเป็นล้านๆ คน

ถ้าเลวร้ายลงอีก จะมีภาวะฉุกเฉินกว่า จนถึงฉุกเฉินสุดๆ อ๊ะป่าว?

ถึงเวลานั้น ชาวบ้านก็ขอมีส่วนร่วมฉุกเฉิน เช่นขอเปลี่ยนตัวผู้นำแบบวิธีฉุกเฉินละมั้งนิ? อิอิอิ!!!